dinsdag 12 juli 2011

5 juli 2011

Eindelijk was het dan zo ver: mijn eerste schreden op het stoffenmadammenpad! De doelstelling: een appelkleedje voor de dochter in elkaar zetten! Een waar proefstuk wegens nog nooit een gerimpeld rokje aangezet, laat staan een mooi halslijntje gestikt, of een knoopsgat gefabriceerd. Maar voor alles moet een eerste keer zijn, nietwaar? En met de mentale steun van een resem sToffenmadammen voelde ik me gesterkt om de sprong te wagen!

Daar gingen we dan van start. Iedereen had er duidelijk zin in en ging ijverig aan het tekenen, knippen en stikken. We zagen vooral veel overgooiertjes ontstaan: menig meisje in het Leuvense huppelt binnenkort rond in een snoezig nieuw kleedje, zoveel was duidelijk. Daarnaast waren we ook sterk onder de indruk van de buttercupbag met bijpassend I-padhoesje. Dat staat in elk geval nog hoog op mijn verlanglijstje (en mijn overbuurvrouw dacht er duidelijk hetzelfde over).

Verder waren er nog heerlijke appelcake, lauwe cola en vele frisse pintjes (waar ik me maar niet aan heb gewaagd, want we moesten tenslotte recht blijven stikken en dat is zelfs in nuchtere toestand voor mij een hele opgave). En ondanks een "het-ruikt-hier-verbrand-oei-het-strijkijzer-staat-nog-op-de-stof" alarm en hier en daar wat gezucht en ge-"ahh-nee", was het vooral een positieve, fijne avond. Die veel te snel voorbij was - dat spreekt! Dat smaakt dus zeker naar meer!

En het appelkleedje? Is klaar. Welliswaar met een vreemd bochtje in het halsstiksel en erg onprofessionele knoopsgaten, maar dat kan de pret niet drukken! Wij kijken al uit naar de volgende keer!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten